Neden “elbette” değil de “elbet de” yazımıyla yazıyorum? Yazılmakta olan Türkçe’de Sözcük Kullanım Kılavuzu kitabımdan “elbet” maddesi:
elbet zf. [a. el (belirteç eki) | a. bett (kesin)] Kesinlikle. «Elbet bir gün buluşacağız / Bu böyle yarım kalmayacak» [◙ Arapça asıllı bu sözcük yerine “kesin olarak”, “kesinlikle” sözcükleri kullanılmalıdır.]
- elbet de [a. el belirteç eki) | a. bett (kesin) || t. de (kesinleme bağlacı)] «Yardım edeceğim elbet de, o benim kardeşim be!» “Elbette” biçiminde kullanılmamalıdır. [◙ Bu sözcük ayrımsız “elbette” biçiminde yazılmaktadır; aslı, “kesin olarak” anlamına gelen “el betten”dir ve sondaki “n” sesi Arapça’da “tenvin” (nunlama) denen zarf ekidir. Harf devriminden önce basımda (1928) bu harf yazılmadığından, aslını bilmeyenler sözcüğü “elbette” okumuş ve söylemiş; bu yanlış günümüze dek gelmiştir. Bizce, Arapça “nunlama” yanlışından doğan “elbette” biçiminde yazılmamalı; Türkçe “kesinleme bağlacı” eklenerek “elbet de” biçiminde yazılmalıdır. Ama en doğrusu, bu sözcüğü hiç kullanmayıp, “kesin olarak”, “kesinlikle” sözcüklerini kullanmaktır.]